نمیدونم از کجا بگم

از شیرینی های روزگار و یا

از نامردیهاش

ولی اگه دلتنگه پس معلوه که

روزگار رو بعضیها با رفتارهاشون خراب میکنند.

راستش اونقدر دوسش دارم که دلم نیاد اینارو بنویسم.

ولی چیکار کنم اگه هم ننویسم این دل اروم نمیگیره

کی میتونه دووم بیاره

وقتی

یه عمر با کسی که کنار هم بودین

و هم دیگرو دوست داشتین

حالا دیگه

اصلا

نگاهت هم نکنه در حالی که میدونی دوست داره

از اونطرف با کسایی که اصلا نمی شنادش

باهاشون گپ بزنه و بخنده...